Αστροναύτης: μουσική

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μουσική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Pastime Paradise

...Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω...

They've been spending most their lives
Living in a pastime paradise
They've been spending most their lives
Living in a pastime paradise
They've been wasting most their lives
Glorifying days long gone behind
They've been wasting most their days
In remembrance of ignorance oldest praise
Tell me who of them will come to be
How many of them are you and me

Dissipation
Race Relations
Consolation
Segregation
Dispensation
Isolation
Exploitation
Mutilation
Mutations
Miscreation
Confirmation.......to the evils of the world

They've been spending most their lives
Living in a future paradise
They've been spending most their lives
Living in a future paradise
They've been looking in their minds
For the day that sorrow's gone from time
They keep telling of the day
When the Savior of love will come to stay
Tell me who of them will come to be
How many of them are you and me

Proclamation of Race Relations
Consolation
Integration
Verification of Revelations
Acclamation
World Salvation
Vibrations
Simulation
Confirmation.......to the peace of the world

They've been spending most their lives
Living in a pastime paradise
They've been spending most their lives
Living in a pastime paradise
They've been spending most their lives
Living in a future paradise
They've been spending most their lives
Living in a future paradise
We've been spending too much of our lives
Living in a pastime paradise

Let's start living our lives
Living for the future paradise
Praise to our lives
Living for the future paradise
Shame to anyones lives
Living in a pastime paradise

My friend of misery, μια προσωποκεντρική ανάλυση

Το 1991 όταν κυκλοφόρησε το Black Album των Metallica ήμουν στον στρατό. Σε μια έξοδό μου πήρα το διπλό βινύλλιο που το allrecords και το έλιωσα. Το αντέγραψα σε κασσέτα και το άκουα ασταμάτητα με το walkman. Κάτι σχόλια του στιλ "οι Metallica ξεπουλήθηκαν, έγιναν ποπ, φλώροι κλπ" εμένα με άφηναν αδιάφορο παρόλο που τους άκουα από το ξεκίνημά τους. Εγώ τότε άκουα από Slayer μέχρι Dee-Lite και Whitney Houston και δεν ντρεπόμουν για τίποτε.

Το Black Album ήταν μαγεία...Υπέροχα κομμάτια, άψογη παραγωγή.

Συμπάθησα αμέσως το My friend of misery, το οποίο ήταν προς το τέλος του δίσκου και κάπως παραγνωρισμένο. Παρατήρησα όμως πως προτιμούσα να ακούω την εισαγωγή και μετά το τέλος του κομματιού που ήταν μόνο ορχηστρικά μέρη. Εντόπισα κάτι το ιδιαίτερα ευγενές στη μελωδία του μπάσου...

Εισαγωγή και μετά το 3ο λεπτό. Κουπλέ και ρεφρέν με χαλούσαν.

Πριν λίγες μέρες έμαθα το γιατί. Η ζωή κάμνει κύκλους και τα ερωτήματα απαντώνται εν καιρώ. Ψάχνοντας στο YouTube για να ακούσω το κομμάτι βρήκα αμέτρητες διασκευές ερασιτεχνών μπασιστών αλλά και μια καταπληκτική συνέντευξη του Jason Newsted που εξηγεί πώς έγραψε το κομμάτι του μπάσου με σκοπό να γίνει το ορχηστρικό κομμάτι του δίσκου όπως μας συνήθιζαν. Οι Lars και James διεφώνησαν αλλά χρησιμοποίησαν το θέμα για να γράψουν το My friend of misery. Είναι το μόνο κομμάτι του δίσκου που παίρνει credit ως συνθέτης. Η ιστορία (μου) δικαιώνει τον Jason Newsted.

Big in Japan: μια κοινωνικοαθκιασεροπροσωπογραφικολαογραφική ανάλυση

Η ζωή εν πολλά σύντομη, δεν είναι μόνο δική μου διαπίστωση. Σαν να ήταν αντιπροχτές που άκουσα το Big in Japan στην αυλή του σπιτιού μου στο χωριό. Ήταν 1984 και ήμουν 10 χρονών. Ήμουν πολλά τυχερός γιατί οι γείτονες ξάδελφοί μου, μερικά χρόνια πιο μεγάλοι, είχαν δυνατό κασσετόφωνο που τους είχε φέρει ο παπάς τους που τις αραπιές, οικονομικός μετανάστης που ήταν. Κάθε απόγευμα η γειτονιά αντηχούσε 80's! Η εν λόγω κασσέτα είχε σίγουρα αποκτηθεί με θκυο λίρες που κάποιον παναΰρι της περιοχής μαζί με άλλα χιτς όπως τα Material girl, Living on video, Caribbean Queen, Billie Jean κ.α.

Το Big in Japan άρεσέ μου αμέσως και χαράκτηκε ανεξίτηλα στις συνάψεις το εγκεφάλου μου από όπου το ανακαλώ πολλά συχνά εδώ και 30 χρόνια. Τόσα χρόνια μετά, πιο επίκαιρο παρά ποτέ, τούτες τις μέρες το απολαμβάνω συχνά γιατί παίζει σχεδόν κάθε μέρα στο σπίτι σε κινητά, τάμπλετς ή αυτοκίνητο. Το ζητούν οι κόρες, αφού τους το έμαθα κι εθιστήκαν γιατί η μελωδία του εν εύκολη και ο ανατολίτικός του τόνος κοντά στα καρτούν που βλέπουν στην τιβί.

Εγώ όμως δεν μπορώ να το ακούσω όπως το άκουσα το '84 και ζηλεύκω τες. Μεγαλώνοντας ο χρόνος τρέχει γρηγορόττερα επειδή ό,τι βλέπεις γύρω σου είναι γνωστό. Τα 4 λεπτά που διαρκεί το τραγούδι είναι ελάχιστος χρόνος, ένα ελάχιστο κλάσμα με αριθμητή το 4 και παρονομαστή ένα τεράστιο αριθμό του αθροίσματος των λεπτών που έχεις ζήσει. Μέχρι να συγκεντρωθείς να το ακούσεις έχει ήδη τελειώσει. Το '84 όλα ήταν καινούρια και άμα βιώνεις κάτι καινούριο ο χρόνος διαστέλλεται. Όπως το ταξίδι σε άγνωστο τόπο.

Μπορώ όμως σήμερα να γεμίσω κάποια κενά βλέποντας εμφανίσεις και μαθαίνοντας για συγκροτήματα και για τραγούδια του τότε, που μόνο ήχο είχαμε και καθόλου εικόνες.

Έμαθα λοιπόν μελετώντας ότι big in Japan έλεγαν τότε με ειρωνία τα συγκροτήματα που έκαναν επιτυχία στην Ιαπωνία ενώ στον τόπο τους ήταν άγνωστα. Με τα λόγια του Γερμανού τραγουδιστή και στιχουργού του κομματιού Marian Gold: "Big in Japan" meant so much as if you are nothing in your environs, you can be big somewhere else. You can be a king in another world. And if you aren't that, you can tell it at home. Japan is so far away.

Κάτι σαν τον ναρκισσισμό των σημερινών κοινωνικών δικτύων όπου μπορείς να είσαι εκεί βασιλιάς, ενώ στην πραγματική ζωή ένα τίποτε.

Και όλα αυτά από ένα υποτιμημένο synthpop κομμάτι των 80's. Πιο επίκαιρο παρά ποτέ, εν σας είπα;

Winter's cityside
Crystal bits of snowflakes
All around my head and in the wind

I had no illusions

That I'd ever find a glimpse

Of summer's heatwaves in your eyes

You did what you did to me

Now it's history, I see

Here's my comeback on the road again

Things will happen while they can

I will wait here for my man tonight

It's easy when you're big in Japan

Aah when you're big in Japan-tonight

Big in Japan-be-tight

Big in Japan ooh the eastern sea's so blue

Big in Japan-alright

Pay! - Then I'll sleep by your side

Things are easy when you're big in Japan

Oh when you're big in Japan

Neon on my naked skin, passing silhouettes

Of strange illuminated mannequins

Shall I stay here at the zoo

Or should I go and change my point of view

For other ugly scenes