My friend of misery, μια προσωποκεντρική ανάλυση

Το 1991 όταν κυκλοφόρησε το Black Album των Metallica ήμουν στον στρατό. Σε μια έξοδό μου πήρα το διπλό βινύλλιο που το allrecords και το έλιωσα. Το αντέγραψα σε κασσέτα και το άκουα ασταμάτητα με το walkman. Κάτι σχόλια του στιλ "οι Metallica ξεπουλήθηκαν, έγιναν ποπ, φλώροι κλπ" εμένα με άφηναν αδιάφορο παρόλο που τους άκουα από το ξεκίνημά τους. Εγώ τότε άκουα από Slayer μέχρι Dee-Lite και Whitney Houston και δεν ντρεπόμουν για τίποτε.


Το Black Album ήταν μαγεία...Υπέροχα κομμάτια, άψογη παραγωγή.


Συμπάθησα αμέσως το My friend of misery, το οποίο ήταν προς το τέλος του δίσκου και κάπως παραγνωρισμένο. Παρατήρησα όμως πως προτιμούσα να ακούω την εισαγωγή και μετά το τέλος του κομματιού που ήταν μόνο ορχηστρικά μέρη. Εντόπισα κάτι το ιδιαίτερα ευγενές στη μελωδία του μπάσου...


Εισαγωγή και μετά το 3ο λεπτό. Κουπλέ και ρεφρέν με χαλούσαν.



Πριν λίγες μέρες έμαθα το γιατί. Η ζωή κάμνει κύκλους και τα ερωτήματα απαντώνται εν καιρώ. Ψάχνοντας στο YouTube για να ακούσω το κομμάτι βρήκα αμέτρητες διασκευές ερασιτεχνών μπασιστών αλλά και μια καταπληκτική συνέντευξη του Jason Newsted που εξηγεί πώς έγραψε το κομμάτι του μπάσου με σκοπό να γίνει το ορχηστρικό κομμάτι του δίσκου όπως μας συνήθιζαν. Οι Lars και James διεφώνησαν αλλά χρησιμοποίησαν το θέμα για να γράψουν το My friend of misery. Είναι το μόνο κομμάτι του δίσκου που παίρνει credit ως συνθέτης. Η ιστορία (μου) δικαιώνει τον Jason Newsted.





9 σχόλια:

  1. Τωρά το μαθαίνω τούτο!

    Ευκαιρία να προσθέσω: I FUCKIN' HATE LARS ULRICH.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για κάποιο λόγο δεν λόγο δεν με αφήνει να αφήσω κανονικό σχόλιο παρά μόνο σαν απάντηση του πρώτου στη σειρά.

      Το "Μπλάκ Άλμπουμ" ήταν το τελευταίο που μου επρόσφερε την όποια συγκίνηση.

      Μετά ... απλά εδιούσαν μου την αίσθηση πως άμα τους ελείφκαν οι λίρες (λόγω διαζυγίων π.χ.) ... επατούσαν ένα κουμπί για να κάμουν στους λοαρκασμούς τους "load" τζιαι "reload"...

      :-)

      Διαγραφή
    2. Τζι εγώ σταμάτησα να τους ακούω. Πήρα το load αλλά άκουσά το μισή φορά. Το ότι όμως το αγόρασα με νευριάζει. Εκμεταλλέυτηκαν την επιτυχία του μπλακ άλμπουμ για να μας πουλήσουν την πατάτα τους.

      Διαγραφή
    3. Άκυρο σχόλιο 2015. 2021: τέλειο το Load!

      Διαγραφή
  2. Το Black Album ήταν σταθμός κατ' εμέναν διότι έφερεν το metal στες "μάζες", τζιαμέ που οι "μυημένοι" εθέλαν το περιθωριακόν. Ήταν επίσης όντως το "κύκνειον άσμαν" των Metallica όπως τους εξέραμεν, μετά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, εν εκάμαν κάτι το ιδιαίτερον (εξαίρεση το "No leaf clover" που το δίσκον με τη συμφωνικήν του Σικάγο):

    https://www.youtube.com/watch?v=Fd9ohpDDCRU

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, έφερε το μέταλ στις μάζες αλλά σκέφτου το ροκ πριν τι έπαθε με τους bon jovi, def leppard κλπ. Ενώ τούτο είχε και μιαν ΑΑΑ ποιότητα τουλάχιστον.

      Με τίποτε εν τα πάω τα συμφωνικά με το μέταλ. Ούτε με άλλα στιλ. Είδα την Beth Gibbons να καπνίζει τζαι πίσω της να παίζει συμφωνική ορχήστρα τζι ενεκάτσιασα.

      Διαγραφή
  3. Αδικημένος ο Newsted αν του εδίναν τότε όσο "χώρο" του έπρεπε στην μπάντα, σήμερα πιθανότατα να μιλούσαμε πολλά διαφορετικά για τους Metallica.

    Εξαίρεση στην φθίνουσα πορεία τους μετά το Black Album εν το Garage Inc. Συμφωνείτε; Παρόλο που εν διασκευές εκάμαν απίστευτη δουλειά πάνω τους αλλάξαν τους τα φώτα με την καλή έννοια και καθιερώσαν κομμάτια που μπορεί όταν πρωτοκυκλοφορησαν να μην είχαν όση αναγνώριση τους έπρεπε. Έχει σχεδόν μνημιακή αξία τουτος ο δίσκος. Για τούτο φκάλω τους το καπέλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά λαλείς για το garage inc. Και ναι, θα ήταν πιο καλλιτεχνικοί metallica με περισσότερη εμπλοκη του Newsted, νομίζω.

      Διαγραφή